PHØROYAR 2016

70 ára phestival fyri phólka-atkvøduna í 1946
Eftirsum tað í ovurmorgin, altso mikudagin tann 14. september eru 70 ár, síðani tað sekteriska loysingarliðið phaktuelt tapti eina phólkaatkvøðu, verður sjálvandi mikil phagnaður og hysterisk phestivitas í loysingar-kreðsum. Eitthvørt niðurlag og hvørt tap verður jú í loysingar-sektini hátíðarhildið við veldigum rómi.
Dagurin verður helst begyntur við øgiligum verbalum rembingum longu frá morgunstundini.
Tað ovurnationala og phor-dummandi Loysingarvarpið (republican service) pher sjálvandi at leggja phyri við at interviewa tann legendariska søgusmiðin Zacharias Wang og aðrar talblindar phantastar úr tjódveldissektini um, hvussu procentrokning kann skeiklast og tillagast eftir Kirkjubíggjarleisti, soleidis, at tann lítla tabellin verður lopin heilt um í tjóðveldis-kalkylum. Síðani verða harmakvøður, harmaleikir og harmaljóð við alskyns hóttandi røðum móti Danmark og danskarum, sum eftir klassiskum mynstri verða skírdir níðingar, mergsúgvarar, kúgarar, eyðrænarar og imperialistar.
Seinnapartin verður allarhelst eitt bønarmøti á Doktaragrund, har øll sektin heldur kjaft (sic) í tíggju minuttir, meðan tey minnast afturá, hvussu illa Danmark hevur pharið við pføroyingum við at blaka milliónir eftir okkum og betala skuldina, hvørja ferð vit hava koyrt ein banka ella eina aðra stór-phyritøku á húsagang.
Kristina Há pher at phortelja um, hvussu nógv sterkari okkara økonomi er, enn tann í Zimbabwe, og hvussu nógv klókari Høgni chokk er, enn Mugabe. Tí okkara milliardskuld fær okkum ikki til at minka um forbrúkið - tvørturímóti. Kristina lítur á, at vit fáa danska garanti á tí danska Børsinum hvørja ferð, vit javnliga koma við óphorskammaðari bidding um nýtt obligatións-lán. Tað dugir Mogabe slett ikki. Hann hevur ongan góðan (danskara) at spilla út og læna frá.
Men phestivals-phundurin verður undirhald í serklassa.. Har pher Høgni Skelk at halda auktión yvir slitnar tjóðveldis-phrasur, gamalt ideologiskt órudd phrá Phramanum til Phjúrtanda og skróturrar Erlendskar grammophonpláturøður. Alt verður selt til spottprís.
Eftir útsøluna fer tað kenda tjóðveldiskórið PARANOIA undir leiðslu av Anitu Fríðriksmørk og Steintór Listarlív at syngja kantatuna ”Danin er fanin”, sum eitt vónríkt ungt tjóðveldis-skald hevur yrkt uppá minni enn eina nátt. Tónagríslarin Sunnuleivur hevur permuterad og mishandlað teir sakleysu tónarnar til eitt seismiskt frælsisverk, so tað ljóðar sum mildur phøroyskur jarðskjálvti.
Tann politiski landsstýris- strutsurin SIRI fer alment at gera rituelt harakiri við at bedýra, at eitt tap reelt altið er ein vinningur, tá ið man er (hjálpa)-loysingarphólk. Eftir røðuna sleppur hon at stinga høvdið í eina sandrúgvu, sum løgtingsphormaðurin og bólt-skallarin á Reynatúgvu hevur bestilt til sín sjálvs ta ferðina, tá ið hann krógvaði seg fyri Margretu drottning, sum hann ikki vildi eta saman við.
Teir lítilætnu skyldmenninir Jógvan og Magni Arge fara at causera yvir evnið "beskedinheit" og hví danskarar eru SO phrekir, SO phramfúsandi og SO ó-phólkaligir. Tað fæst ikki ordiligt albogarúm fyri danskarum, halda Arge-knektarnir!
Tann følsami dansktføddi poeturin Gunnar Hoydal og tann æstetiski jarðamóðurmaðurin í Bruxelles. Carl Jóhan Jensen fara at geva Doktaragrundini og tí taptu phólkaatkvøðuni ein littereran dám vid at lesa upp úr egnum verkum, inntil øll fundarfjøldin steinsovnar.
Ferðina úr Bruxelles til Havnar fær Jensen helst fíggjað av onkrum donskum kassa. Afturfyri skal hann nokk átaka sær at svína Danmark illa út í einar tjúgu minuttir, og Gunnar plagar eisini at vera knáur til at herja á sínar donsku landsmenn, so tað verður ógvuliga phestligt, sjálvt um vit onnur halda nationalistar vera keðiligar og næstan eidasørar fyri humor.
Gunnvør Balle, sum sjálv er av danskari ætt fer eisini at herja harðliga á Danmark og fortelja um, hvussu nógv betri tað er at snorksova í Reykjavík enn í Kjøpinhavn, har tað eru alt for nógv fólk, ironiskir útisetar og larmandi bussar. .
Tann bragdligi ungi søgutelgjarin og barnafrelsarin, Jørgin Úlvs-veit, sum er kendur fyri at revidera ta føroysku søguna ca. fimta hvørt ár, fer at ávísa, at danskarar kyniskt hava stolið bæði Jørgen Frants og Niels Finsen frá okkum, og hann dokumenterar eisini, at bæði Mikkjal Laudrup, H. C. Andersen, Kim Larsen og Niels Bohr reelt vóru føroysk leysingarbørn, sum danskarar bara hava kidnappað frá okkum og skammleysir pynta seg við!
Teir phanatisku málmenninir, Jonhardur Mikkelsen & Kruse-Birgir umboða philologiina og krevja, at vit kvetta alt samband við danskt mál og danskan kultur og heldur velja Balkan sum phyrimynd, har Serbien og Kroatien royna at førka seg málsliga burtur frá hvørjum øðrum antin við grammatikk ella brutalari vápnamegi.
Í teirra nýggju geografi skjóta Kruse og Mikkelsen upp, at Danmark verður heilt strikað av Europakortinum, meðan Ísland, Serbien, Catalonien og Baskaralandið pháa nógv meiri pláss.
Tann ekstremt hjálparleysa óvitafylkingin, "Infantila Tjódveldið" pher at phortelja hvussu teir hava mjólkað pengar úr donskum tips-grunnum við bólgnandi limalistum av fiktivum loysingarfólki, sum antin eru deyð ella ongantíð eru fødd. Annars trútta teir alsamt við herrópinum: "Vit skullu klára okkum sjálvi"!
Hergeirur, fyrrverandi løgtings-phormaður ætlar sær symbolskt at detta av á Doktaragrund í solidariskari sympati við phólkaatkvødu-phundar-fólkinum, men hann krevur at sleppa í eitt bleytt danskt fang, áðrenn hann fullførir sítt ekstatiska nationala ritual.
Aftaná verður dansur í Skrivarastovu, har øll tjóðveldis-sektin dansar gólvleys við kolsvørtum syrgibandi alla náttina. Reistrup og aðrir entusiastiskir DANSKIR loysingar-jassar skipa synkront í læntum húðaskóm.
Tórbjørn Jacobsen sleppir ikki við í gleimin, tí hann hevur phleiri pherðir brosað og eisini phlent bæði at Høgna og Reynatúgvuni. Og tað eru teir framvegis øgiliga "skelkadir" um.
Hergeirur og Páll á Túgvu hava átikið sær at vera á varðhaldi sum nationalar gorillur alt kvøldið, har teir vilja smyrja hvønn einasta óphrelstan phøroying, danskara og Tobba av, hvis teir bara vága sær at nærkast Høgareyni.
Hesir spakføru hampamenn verða vápnadir við donskum piparspray-dósum og fronskum vatnkanónum, sum teir hava "lænt" frá tí donsku politistovuni.
Tann ekstatiski fundurin kulminerar, tá ið Paranoia-kórið syngur tann íslendska , catalanska og baskiska nationalsangin í senn afturvið ”Sært tú fuglin HAR?”. - Einki omanlop fer at ljóða hvøllari. Tað kann ikki mátast á Richter-skalaini.
Henda spennandi euforiska seancan, hetta markanta tjóðveldisgildið endar ikki fyrr enn á ljósum morgni, tá ið ølið er uppi, og hvis ikki onkur gudsvinur úr Norðoya tjóðveldisfelag eigur ein kassa ella ein løgg at leska liðið við, so fer onkur teirra aftur til arbeidis at ”træla” fyri kærkomnan danskan blokk, sum stórt sæð phinansierar meginpartin av hesum undirhaldandi partinum av tí groteska eksperimentinum PHØROYAR.